Kirył Tierieszkin

Szanowni obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, drodzy słowiańscy bracia i siostry w Chrystusie!
Składam Wam wyrazy współczucia z powodu nieszczęścia, które Was spotkało. Współczuję i modlę się za tych, którzy stracili bliskich, modlę się, by ofiary spoczywały w spokoju i by Pan Bóg przyjął ich dusze do Królestwa Niebieskiego. 
A zarazem wydaje mi się, że ta tragedia przyniosła naszym narodom nie tylko łzy żalu za tymi, którzy odeszli, lecz również łzy świetlistego wzruszenia, niech to określenie nie będzie uznane przez was za niestosowne. Przecież po raz pierwszy od czterech stuleci, pełnych wrogości pomiędzy naszymi narodami, w tych dniach byliśmy razem. Razem współodczuwaliśmy. Razem zgodnie pracowaliśmy w trakcie śledztwa badającego okoliczności katastrofy. Proszę uwierzyć, że nasze współodczuwanie, współczucie i chęć pomocy, zarówno ze strony zwykłych Rosjan, jak i przedstawicieli władz państwowych, były całkowicie szczere.
Z wykształcenia jestem historykiem. Ponadto, dorastałem się w Niżnym Nowogrodzie i zostałem wychowany na przykładzie Niżegrodzkich oddziałów ochotniczych, które walczyły z polskimi oddziałami zbrojnymi w roku 1612. Znam się na historii, wiem, jaki stos wzajemnych uraz, pretensji, zarzutów został usypany przez minione stulecia.
Gdy zobaczyłem, jak ludzie niekończącym się strumieniem ciągną do ambasady Polski, by złożyć kwiaty, jak w Sankt-Petersburgu pod konsulatem stoi mały chłopczyk z polską flagą narodową w rękach, łzy mimowolnie napływały mi do oczu.  
Dlatego, że nawet małe przebłyski pojednania narodów, których, oprócz smutku, doświadczyliśmy w tych dniach, są niezwykle cenne. 
I jeszcze o Katyniu.
Dla mnie, jako Rosjanina, władza Radziecka była władzą przestępczą, która została przemocą narzucona mojemu krajowi i mojemu narodowi. Mój prapradziadek z bronią w ręku walczył przeciwko bolszewikom w latach 1918-21, inny pradziadek był zmuszony do ucieczki wraz z rodziną w okresie tzw. rozkułaczania. Dlatego nie mogę utożsamiać się ze wszystkim, co czyniła władza Radziecka, czyniła samozwańczo w imieniu mojego narodu rosyjskiego i mojej ojczyzny – Rosji.
Decyzje o rozstrzeliwaniu w Katyniu podejmowała władza, która nie była moją. Tym niemniej, dokonała tego rękami Rosjan, na rosyjskiej ziemi. Za to proszę was o wybaczenie. Proszę o wybaczenie za to, że w swoim czasie zabrakło nam sił, woli i odwagi, by nie pozwolić występnym zbrodniarzom, nazywanym bolszewikami i komunistami, zagarnąć władzę w naszym kraju. Katyń to Wasza Golgota XX wieku.
Ale jest on również częścią naszej Golgoty, którą przeszedł naród rosyjski i inne narody naszej ojczyzny. Mówię to nie dlatego, by zdjąć odpowiedzialność za zbrodnię katyńską z Rosji lub Rosjan. O wymiarze tej odpowiedzialności już wspominałem. Po prostu chcę podkreślić, że byli tacy Rosjanie, którzy rozstrzeliwali, ale również tacy, których rozstrzeliwano. Pragnę, byście nie utożsamiali dzisiejszej Rosji wyłącznie z tymi, którzy rozstrzeliwali. 
Proszę przyjąć moje szczerze wyrazy współczucia. Przyjmijcie, proszę, moje zapewnienia o szczerych i bratnich uczuciach, które do was żywię, oraz o chęci historycznego pojednania naszych narodów, związanych więzami krwi, i jakże podobnych do siebie pod wieloma względami.